Systeemfuncties

Systeemfuncties verwijzen naar de taken, diensten of mogelijkheden die een systeem levert aan zijn omgeving of aan gebruikers. Het begrip wordt in verschillende vakgebieden gebruikt, maar heeft doorgaans betrekking op wat het systeem moet doen en waarom het bestaat. Systeemfuncties vormen vaak de basis voor vereisten en ontwerpkeuzes.

In de systemen- en software-engineering en in de algemene systeemanalyse beschrijven systeemfuncties de functionele vereisten: concrete beoogde prestaties, diensten of interacties met gebruikers of andere systemen. Functionele analyse verdeelt het systeem in functies en subfuncties en koppelt ze aan prestatie-eisen, randvoorwaarden en data-stromen.

In de controlekunde (signal processing) is de term soms synoniem aan de overdrachtsfunctie, een wiskundig model van een lineair tijd-invariant systeem. De systeemfunctie geeft de relatie tussen ingang en uitgang in het frequentiedomein of tijdsdomein. In deze context is de woordkeuze vakgebonden; men spreekt vaker van transferfunctie.

In informatietechnologie en softwareontwikkeling verwijst de term vaak naar functionele vereisten of features: wat een applicatie kan doen, zoals inloggen, zoeken, rapporteren of gegevens exporteren. Functionele eisen worden meestal onderscheiden van niet-functionele eisen, zoals prestaties, betrouwbaarheid en veiligheid, en worden vastgelegd in specificaties en tests.

In bredere zin beschrijven systeemfuncties ook de rolfuncties van subsystemen binnen een organisatie, een productlijn of een biologische of technische infrastructuur. Ze helpen bij het begrijpen van afhankelijkheden, het plannen van ontwikkelingen en het beoordelen van veranderingseffecten.