Stromingsmeting

Stromingsmeting is het vaststellen van de snelheid of hoeveelheid van een stroming in een systeem. De term wordt in meerdere contexten gebruikt, waaronder elektrische stroom en de stroming van vloeistoffen of gassen in leidingen. Doel is om de magnitude, variatie in de tijd en, indien relevant, de richting van de stroming nauwkeurig te bepalen. Metingen spelen een cruciale rol in elektriciteitsnetwerken, proces- en waterbeheersing en industriële automatisering.

In de elektrische context betreft stromingsmeting de meting van de elektrische stroom die door een geleider vloeit. Veelgebruikte methoden zijn het direct in serie plaatsen van ampèremeters, het gebruik van weerstandskoppelingen met een shunt, en het toepassen van stroomtransformatoren voor hogere stroomniveaus. Niet-contactmethoden, zoals Hall-effect sensoren, leveren een gemeten veldwaarde die geconverteerd kan worden naar stroom. Bij wisselstroom gaat men doorgaans uit van de RMS-waarde. Belangrijke uitdagingen zijn temperatuursdrift, magnetische invloeden en correcte kalibratie met traceerbaarheid.

Stromingsmetingen in vloeistoffen en gassen richten zich op volumestroom of massastroom. Voorbeelden van instrumenten zijn differentiaaldrukmeters (venturi, orifice), turbine- en vortexmeters, elektromagnetische meters voor geleidende vloeistoffen, ultrasonische meters (transit-time en Doppler) en Coriolismetingen. De nauwkeurigheid hangt af van vloeistofeigenschappen zoals dichtheid en viscositeit, het aandeel turbulentie, reynoldsgetal en installatieomstandigheden (rechte pijp, kalibratie).

Nauwkeurigheid en betrouwbaarheid worden versterkt door kalibratie, traceerbaarheid en onderhoud. Toepassingen bevinden zich in energiemetingen, drinkwatervoorziening, procesindustrie en HVAC-systemen. Standaarden zoals ISO 5167 regelen de principes voor differentiaaldrukmetingen, terwijl elektrische metingen onder bredere meetnormen en IEC/IEEE-standaarden vallen.