differentiaaldrukmeters

Differentiaaldrukmeters zijn meetinstrumenten die het verschil in druk tussen twee punten in een vloeistof- of gasstroom meten. Het drukverschil wordt omgezet in een signaal dat gebruikt kan worden om de stroming te controleren, drukverliezen te bewaken of de toestand van filters en processen te monitoren. Ze komen veel voor in gebouwenautomatisering, HVAC, procesinstallaties, waterbehandeling en cleanrooms.

Er bestaan twee hoofdgroepen. Mechanische differentiaaldrukmeters, zoals U-tube- of inclined manometers en diffusing-ventielvarianten, geven direct een drukverschil weer of een afleesbaar mechanisch signaal. Elektronische differentiaaldrukmeters gebruiken een sensorelement (vaak een membraan of een veertje) met piezoresistieve of capacitieve werking om het drukverschil om te zetten in een elektrisch signaal. Moderne sensoren leveren doorgaans analoge uitvoer (bijvoorbeeld 4-20 mA of 0-10 V) en kunnen ook digitale communicatie ondersteunen via standaarden als HART, Foundation Fieldbus of Modbus. Daarnaast worden veel meters gekoppeld aan een stromingsmeting door het verschil in druk over een flow-element zoals een orificeplaat of een Venturi- buis te meten; hetdrukverschil bepaalt dan de stromingshoeveelheid met behulp van bekende stromingsconstanten.

Eigenschappen en specificaties variëren afhankelijk van type en toepassing. Typische meetbereiken lopen van enkele pascal tot enkele honderden kilopascal; nauwkeurigheid ligt meestal tussen circa 0,25% en 1% van de leeswaarde. Belangrijke overwegingen bij installatie zijn juiste verbinding van de twee drukporten, het vermijden van luchtinslag, materiaalcomptabiliteit met de fluïdum, temperatuursensorachtige compensatie, en isolatie tegen trillingen en lekkages.

Onderhoud omvat periodieke kalibratie, inspectie op lekkages en het controleren van de correct aangesloten bedrading en communicatieprotocollen.