Slijtagedrempels

Slijtagedrempels zijn vooraf vastgestelde criteria die aangeven wanneer de mate van slijtage aan een component zodanig is dat onderhoud of vervanging noodzakelijk wordt. Ze worden gebruikt in condition monitoring en onderhoudsbeheer om onverwachte uitval te voorkomen en de kosten van onderhoud te beheersen.

Een drempel kan worden uitgedrukt als een absolute waarde, bijvoorbeeld een minimale dikte of maximale speling, of als een relatieve grens, zoals een slijtagepercentage of een slijtagetempo per 1000 bedrijfsuren. Drempels kunnen statisch zijn, maar vaak worden ze dynamisch aangepast op basis van historische data, bedrijfsomstandigheden en veiligheids- of kwaliteitsnormen.

De bepaling van slijtagedrempels gebeurt via historische faal- en slijtagegegevens, modellering van betrouwbaarheid en risicogebaseerd onderhoud. Methoden omvatten statistische analyse, reliabiliteitsmodellen en updating op basis van nieuwe meetgegevens. Sensoren, inspectie-uitslagen en performance-indicatoren leveren de benodigde signalen voor beslismomenten.

In de praktijk worden slijtagedrempels geïntegreerd in onderhouds- en assetmanagementsystemen. Een meting die door een drempel gaat, kan leiden tot geplande inspectie, onderhoud of vervanging, terwijl bij minder kritische afwijkingen vaak alleen monitoring wordt opgelopend. De keuze van drempels vereist afweging tussen betrouwbaarheid, beschikbare middelen en operationele vereisten, en moet periodiek worden herzien.

Voordelen zijn onder meer minder onverwachte stilstand, betere planning en kostenbeheersing. Uitdagingen zijn onder meer onzekerheid in metingen, variabiliteit in gebruik en de noodzaak tot tijdige herijking van drempels. Slijtagedrempels vormen daarmee een kernpunt in proactief onderhoud en risicogebaseerde bedrijfsvoering.