Shieldingswaarde

Shieldingswaarde is een generieke term die de mate aangeeft waarin een schild of omhulling een specifieke hoeveelheid tegenhoudt of verlaagt. Het is contextafhankelijk en wordt vaak uitgedrukt als een dimensionless verhouding of in decibel (dB). De waarde neemt toe met dikte, dichtheid en de attenuerende eigenschappen van het materiaal, en neemt af bij hogere energie of frequentie van het invalveld en bij aanwezigheid van openingen of lekken.

In stralingsbescherming hangt de shieldingswaarde samen met de attenuatiecoëfficiënt van het materiaal en de doorgangslengte door het schild. Materialien zoals lood of beton leveren hoge waarden voor gama-straling. Bij elektromagnetische shielding wordt vaak gesproken over shielding effectiveness (SE), bijvoorbeeld SE = 20 log10(E buiten / E binnen) of een equivalente verhouding. SE hangt af van de geleidbaarheid en permeabiliteit van het materiaal, de dikte, de frequentie en de aanwezigheid van naden of openingen.

In chemische contexten, zoals bij kernmagnetische resonantie (NMR) en shielding van atoomkernen, beschrijft de shieldingwaarde hoe het lokale elektronenschil de ervaren magnetische veldsterkte verlaagt. Het resultaat is een verschuiving van resonantiefrequenties, vaak weergegeven via shielding-constant of chemische verschuiving.

Toepassingen van shieldingswaarde liggen vrij breed: bij het ontwerpen van beschermende barrières in laboratoria, nucleaire faciliteiten en medische stralingskamers; bij EMI-scherming van elektronische systemen; en in de experimentele chemie en MRI. De exacte waarde is streng afhankelijk van de specifieke situatie en kan door berekening of metingen worden bepaald.