Servercapaciteit

Servercapaciteit verwijst naar het vermogen van een server om een bepaalde hoeveelheid werk te verwerken en data op te slaan. De capaciteit wordt bepaald door hardwarecomponenten zoals CPU-kernen, geheugen en opslagruimte, maar ook door netwerkprestaties, softwareconfiguratie, virtualisatie en licenties die de feitelijke resources verdelen.

Belangrijke meetpunten zijn CPU-belasting, geheugenverbruik, I/O-snelheid en IOPS, latency en netwerkbandbreedte. Capaciteit wordt vaak uitgedrukt in het aantal CPU-kernen, hoeveelheid RAM, opslagruimte en netwerkcapaciteit, naast operationele metrics zoals gelijktijdige verbindingen en responsetijden. Het opstellen van een baseline van normaal gebruik helpt bij het detecteren van afwijkingen.

Capaciteitsplanning omvat het inschatten van toekomstige vraag, het analyseren van workloadpatronen en het plannen van resources. Organisaties kiezen tussen verticale schaalvergroting (upgrade van een enkele server) en horizontale schaalvergroting (toevoegen van meerdere servers met load balancing). In cloudomgevingen komt autoscaling vaak voor.

Uitdagingen en ontwerpkeuzes omvatten bottlenecks in CPU, geheugen, I/O of netwerk. Groeiende applicaties vereisen vaak caching, datareplicatie en sharding, evenals redundantie en failover voor beschikbaarheid. Kostenbeheersing speelt eveneens een rol bij keuzes over opslagtype en replikatie.

Monitoring en beheer richten zich op continue bewaking van de belangrijkste metrics, trendanalyse en alerts. Duidelijke service level agreements (SLA's) geven verwachtingen over beschikbaarheid en responsetijden, terwijl migratie- en optimalisatieprojecten helpen bij het efficiënt inzetten van middelen.