Home

netwerkbandbreedte

Netwerkbandbreedte is de maximale snelheid waarmee data over een netwerkverbinding kan worden verzonden. Deze capaciteit wordt meestal uitgedrukt in bits per seconde (bps), met grotere eenheden als Kbps, Mbps of Gbps. Bandbreedte geeft de theoretische capaciteit aan van de link, niet noodzakelijk de werkelijke snelheid die wordt gehaald. In de praktijk is de bruikbare snelheid vaak lager door overhead, protocoloverhead en congestie op gedeelde verbindingen. Bij veel consumentenverbindingen is de bandbreedte asymmetrisch, met doorgaans meer downloadsnelheid dan uploadsnelheid.

De effectieve netwerkbandbreedte hangt af van de fysieke drager en technologie: glasvezel biedt hoge capaciteit, koperkabels

Metingen van netwerkbandbreedte gebeuren meestal met snelheidstests, lijnmetingen of bewakingsinstrumenten. Men rapporteert doorgaans zowel downloadsnelheid als

hebben
lagere
limieten
en
draadloze
media
ondervinden
ruis
en
verlies.
Afstand,
kanaalbreedte
en
modulatie
beïnvloeden
de
capaciteit.
Ook
netwerkapparatuur
zoals
routers
en
switches
kan
limiet
opleggen,
en
gedeelde
verbindingen
(bijvoorbeeld
meerdere
gebruikers
op
dezelfde
toegang)
beperken
de
per-gebruiker
bandbreedte.
Protocoloverhead,
foutcorrectie
en
congestiebeheer
verlagen
eveneens
de
werkelijke
doorvoer.
Bij
Wi‑Fi
en
mobiele
netwerken
zijn
signaalkwaliteit,
afstand
tot
het
toegangspunt
en
kanaalinterferentie
belangrijke
factoren.
uploadsnelheid.
Theorie
en
praktijk
verschillen
door
de
genoemde
factoren,
waardoor
de
werkelijke
doorvoer
aanzienlijk
lager
kan
liggen
dan
de
maximale
bandbreedte.
Voor
netwerkontwerp
is
het
belangrijk
capaciteit
te
plannen,
bandbreedte
toe
te
wijzen
en
Quality
of
Service
(QoS)
of
verkeerregulering
toe
te
passen
om
belangrijke
toepassingen
voldoende
bandbreedte
te
geven.