Scheefstaande

Scheefstaande is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord en participium, afgeleid van het werkwoord scheefstaan. Het duidt aan dat iets niet recht of loodrecht staat, maar schuin, kantelend of uit het lood liggend is. De term kan zowel fysiek objecten beschrijven als abstractere situaties waarin een afwijking van een rechte stand optreedt.

Etymologie en gebruiksomgeving: Scheef komt van het adjectief scheef, wat krom of niet recht betekent; staan plaatst het begrip in de toestand van rechtop zijn. Het achtervoegsel -staande vormt een participium dat wordt gebruikt als attributief en predicatief bijvoeglijk naamwoord, conform de regels van Nederlandse grammatica. Daardoor wordt bijvoorbeeld gezegd: een scheefstaande paal, een scheefstaande muur, scheefstaande tanden.

Toepassingsgebieden: De term wordt breed toegepast in bouwkunde en techniek om een constructie aan te duiden die afwijkt van een verticaal of horizontaal referentiepunt. Ook in de geneeskunde of mondzorg komen samengestelde uitdrukkingen voor, zoals scheefstaande tanden of scheefstaande kiezen, om tandinrichting of kaakstand aan te geven. In landmeting, archivering en fotografie kan scheefstaande refereren aan lijnen, horizon of beelden die niet recht zijn uitgelijnd. In alle gevallen blijft het kernidee hetzelfde: iets staat niet recht, maar schuin of kantelend.

Zie ook: scheef, scheefstand, scheefgetrokken. Voorbeelden: een scheefstaande paal in een weiland, scheefstaande muren na een aardbeving, scheefstaande tanden bij orthodontische aandoeningen.