scheef

Scheef is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord met meerdere betekenissen. Letterlijk betekent het ‘niet recht’ of ‘niet vlak’, bijvoorbeeld als een muur, plank of kader niet loodrecht of waterpas staat. In figuurlijke zin wordt scheef ook gebruikt om oneerlijkheid, vooringenomenheid of een scheve verhouding aan te duiden; men spreekt dan bijvoorbeeld van een scheve situatie tussen partijen.

Etymologie: Scheef behoort tot de West-Germaanse familie en is verwant aan het Duitse schief en aan verwante woorden in andere Germaanse talen, met dezelfde kernbetekenis van afwijking van een rechte of vlakke stand. De term onderscheidt zich van soortgelijke woorden als krom (vervormd) en schuin (niet loodrecht maar diagonaal).

Usage en nuances: In het dagelijkse taalgebruik verwijst scheef vooral naar fysieke afwijkingen: de plank ligt scheef; de muur is scheef. In meer abstracte contexten kan het verwijzen naar oneerlijkheid of een onbalans in verhoudingen: een scheve verhoudingspositie, een scheve interpretatie van feiten. Het woord functioneert zowel predicatief als attributief: De muur is scheef. De plank ligt scheef.

Zie ook: krom, schuin, oneerlijkheid.