Satellietuplinks

Een satellietuplink is een communicatieroute waarbij een signaal wordt verzonden vanaf een grondstation op aarde naar een satelliet in een baan om de aarde. Het vormt de tegenhanger van de downlink, waarbij signalen van de satelliet naar de aarde worden gezonden. Satellietuplinks worden gebruikt voor televisie- en radiodiensten, telefoon- en dataverkeer, en voor data-relays en internettoegang via satellietsystemen.

Een grondstation voor satellietcommunicatie bestaat doorgaans uit een hoogvermogenzender met een frequentieomzetter, een RF-filter, een parabolische antenne met stuursysteem en signaalverwerkingseenheden. De antenne volgt de satelliet terwijl deze langs de hemel beweegt, wat precieze puntingsnauwkeurigheid vereist. Het uplinksignaal wordt meestal versterkt en gemoduleerd voordat het in de ruimte wordt uitgezonden.

Uplinkfrequenties bevinden zich in verschillende banden, afhankelijk van het systeem: bijvoorbeeld C-band, Ku-band en Ka-band. Binnen deze banden zijn specifieke frequentieranges toegewezen voor uplink door internationale en nationale regelgevende instanties. De keuze van band en vermogen is afhankelijk van de afstand tot de satelliet, het gewenste signaalvermogen en lokale regelgeving. Doorgaans geldt dat lagere frequenties minder weergevoelig zijn maar lagere datasnelheden bieden, terwijl hogere frequenties hogere datasnelheden mogelijk maken maar gevoeliger zijn voor weersomstandigheden.

Toepassingen variëren van televisie- en radiodiensten tot commerciële datacommunicatie, weersatellietobservaties en internetdiensten via satellietverbinding. In veel systemen is de uplink deel van een tweerichtingslink met downlink, en de kwaliteit daarvan wordt bewaakt en geregeld door beheercentra. Regelgeving bepaalt licenties en coördinatie om storing met andere systemen te voorkomen.

---