signaalvermogen

Signaalvermogen is de hoeveelheid vermogen die door een bruikbaar signaal in een elektrisch of elektronisch systeem wordt gedragen. Het geeft aan hoeveel energie per tijdseenheid beschikbaar is voor de gewenste informatie en wordt doorgaans uitgedrukt in watt (W) of milliwatt (mW), vaak in relatie tot een referentie-impedantie zoals 50 ohm of 600 ohm.

In telecom en signaalverwerking wordt signaalvermogen vaak vergeleken met het ruis- en storingsvermogen; de verhouding daartussen, de signaal-ruisverhouding (SNR), is een belangrijke maat voor de kwaliteit van de communicatie. Het signaalvermogen bepaalt mede de maximale afstand en het aantal gebruikers dat een systeem kan bedienen (linkbudget en dynamisch bereik).

Berekening: Voor een zuivere sinusgolf met RMS-spanning Vrms over weerstand R is P = Vrms^2 / R. Voor complexere signalen geldt P = E[|s(t)|^2] / R, met s(t) het signaal. In dB-delen: P(dBm) = 10 log10(P/1 mW).

Voorbeelden: Een sinus met 1 V RMS op 50 ohm levert P = 1^2 / 50 = 0,02 W = 20 mW. Zulke berekeningen worden gebruikt bij afstellen van versterkers en antennes om saturatie of overbelasting te voorkomen.

Zie ook: ruisvermogen, signaal-ruisverhouding, crest factor, impedantie, matching.