Reparatievervanging

Reparatievervanging is een onderhoudsbeslissingsproces binnen asset management waarbij wordt bepaald of een defect onderdeel wordt gerepareerd of vervangen. Het doel is de totale kosten, beschikbaarheid en betrouwbaarheid van een installatie of object optimaal te beheren.

De term wordt toegepast in diverse sectoren, zoals industrieel onderhoud, gebouwbeheer, transport en gezondheidszorg, maar ook in consumentenapparatuur en IT-infrastructuur. Bij reparatievervanging wordt gekeken naar zowel operationele als financiële factoren over de hele levensduur van een asset.

Het proces omvat diagnose en evaluatie van opties, gevolgd door een kosten-batenanalyse die rekening houdt met onderhoudscontracten, downtime, beschikbaarheid van reserveonderdelen en technologische veroudering. Besluitcriteria kunnen onder meer economische waarde, veiligheidsnormen en wettelijke vereisten zijn.

Voordelen van repareren zijn onder meer lagere initiële kosten en minder afval, terwijl nadelen kunnen bestaan uit hogere onderhoudsfrequentie en mogelijk minder lange levensduur. Vervangen kan daarentegen leiden tot langere levensduur, betere betrouwbaarheid en lagere onderhoudsbehoefte, maar gaat meestal gepaard met hogere korte kosten en mogelijke compatibiliteits- of implementatierisico’s. In sommige gevallen kan modulaire vervanging of gepland onderhoud een evenwicht bieden tussen kosten en prestaties.

Zie ook: asset management, levenscycluskosten, betrouwbaarheidsgericht onderhoud, onderhoudsstrategie, total cost of ownership.