Postinterpretatieve

Postinterpretatieve is een bijvoeglijk naamwoord dat in de Nederlandse academische taal wordt gebruikt om een benadering of analyse te beschrijven die verder gaat dan traditionele interpretatie. De term is opgebouwd uit post- (na, achter) en interpretatief (gerelateerd aan interpreteren). In de praktijk wordt vaak gesproken van een postinterpretatieve benadering of leeswijze, waarbij de nadruk ligt op wat interpretatie doet in de wereld en hoe betekenissen zich verspreiden en transformeren in sociaal-technische inbedding.

In dergelijke benaderingen verschuift de aandacht van wat een tekst of object “betekent” naar wat interpretatie doet in praktijk, naar de distributie en bestemming van betekenissen, en naar de relaties tussen interpretatie, materialiteit en sociale praktijk. Een postinterpretatieve analyse kan bijvoorbeeld onderzoeken hoe een literaire tekst verschillende lezerservaringen genereert, hoe digitale platforms betekenissen verspreiden en hervormen, of hoe artefacten in museale en arkiefcontexten actieve rollen spelen nadat interpretatieve aannames zijn gemaakt. Het gaat vaak om aandacht voor processen zoals reproductie, archivering, het fabriceren van media en publieksparticipatie.

Relaties met verwante benaderingen: de term wordt soms gepositioneerd naast of als vervolg op poststructuralistische en hermeneutische tradities, met nadruk op praktijk, materialiteit en effect in plaats van uitsluitend tekstuele betekenis. Voor wie deze aanduiding gebruikt, kan de exacte invulling variëren tussen vakgebieden en auteurs.

Zie ook onderwerpen die verwant zijn aan meaning-making, reception theory en material culture.