Postdeposionele

Postdeposionele is een term die in geowetenschappen en archeologie wordt gebruikt om te verwijzen naar processen die optreden nadat sedimenten of artefacten zijn afgezet. Deze processen kunnen de oorspronkelijke kenmerken van de afzetting veranderen, beïnvloeden of zelfs verbergen. Het begrip omvat fysische, chemische en biologische factoren die de samenstelling, structuur en context van een depositie kunnen beïnvloeden.

In de geologie en sedimentologie verwijst postdeposionele verandering vooral naar diagenese. Voorbeelden zijn verdrukking door poreuze druk (compactie), cementatie en de vorming of uitwisseling van mineralen (authigenese). Chemische veranderingen zoals oplos- en neerslagprocessen, redox-omstandigheden en welke ionen door poreuze vloeistoffen bewegen, kunnen de mineralogische samenstelling en porositeit wijzigen. Bioturbatie door organismen kan bovendien de sedimentaire fabric veranderen door graven en mengen van materiaal, waardoor oorspronkelijke lagen minder goed leesbaar raken.

In de archeologie beschrijft postdeposionele beïnvloeding hoe artefacten en contexten worden beïnvloed nadat ze zijn afgezet. Bioturbatie, wortelgroei, bevriezen en ontdooiing, vloeistofdiffusie en menselijke of dierlijke verstoringen kunnen de stratigrafie en de interpretatie van afzettingsomstandigheden compliceren. Dit heeft invloed op waarnemingen, dateringen en reconstructies van activiteiten.

Het herkennen en begrijpen van postdeposionele veranderingen is essentieel voor correcte interpretatie. Methoden omvatten veld- en laboratoriumstudies zoals micromorfologie van bodem, petrographie, geochemische analyse en dateringscorrecties, waarmee men onderscheid kan maken tussen primaire deposities en postdepositional overprints.