Pixellatie

Pixellatie is een visueel fenomeen waarbij de details in een afbeelding onleesbaar of ongedetailleerd worden weergegeven doordat de afbeelding op een te lage resolutie is weergegeven of doordat de afbeelding zodanig is bewerkt dat blokkerige pixels zichtbaar blijven. Het gaat om een raster van individuele beeldpunten (pixels) waaruit de afbeelding is opgebouwd.

Oorzaken en methoden: Pixellatie ontstaat meestal bij vergroting van een klein beeld of bij neerwaartse of ongunstige interpolatie, bijvoorbeeld nearest neighbor, waardoor elke pixel wordt vergroot tot een blok. Ook sterke compressie of bewuste bewerking kan pixellatie veroorzaken. In de media wordt pixellatie vaak doelbewust toegepast om privacy te beschermen: gezichten, kentekens of andere gevoelige informatie worden in blokken weergegeven in plaats van een fijn detail.

Toepassingen en perceptie: Pixellatie kan als stijlmiddel dienen in kunst en design, bijvoorbeeld pixel art. Daarnaast wordt het veel toegepast voor privacybescherming in journalistiek en videomateriaal. De mate van pixellatie bepaalt de herkenbaarheid: bij lage niveaus blijven details zichtbaar; bij hoge niveaus zijn gezichten en kentekens onherkenbaar.

Geschiedenis en relatie met technologie: Het begrip is verbonden met de ontwikkeling van rasterafbeeldingen en digitale beeldverwerking. De term pixel is afgeleid van picture element; pixellatie ontstond toen afbeeldingen konden worden weergegeven en bewerkt op verschillende resoluties. Zie ook pixel, mozaïek, blur.