Papiermaken

Papiermaken is het proces waarbij cellulosevezels worden omgevormd tot papier. De basis bestaat uit vezels uit houtpulp, katoen, linnen of andere plantenresten, en gerecyclede papierstromen kunnen ook worden ingezet. Het proces omvat pulpen, vormen, persen en drogen, gevolgd door afwerking zoals sizing of coatings.

Historisch ontstond papiermaken in China rond de 2e eeuw na Christus, met Cai Lun als belangrijke figuur. Via de islamitische wereld bereikte het ambacht Europa en Noord-Afrika, waar het in de late middeleeuwen wijdverspreid raakte. De industriële revolutie bracht mechanisatie met machines zoals de Fourdrinier-machine, waardoor grote rollen papier konden worden geproduceerd.

Traditioneel papier wordt nog steeds op ambachtelijke wijze gevormd met een mal en deckel, wat handgemaakt papier oplevert met karakteristieke vezelvorming en textuur. In moderne fabrieken gebeurt vormen op een continu lopende mattenband of via het Fourdrinier-proces, waarna het papier wordt geperst, gedroogd en eventueel gesizeerd, gecoat of op andere manieren afgewerkt.

Er zijn verschillende typen papier afhankelijk van de gebruikte vezels en verwerking: houtpulp, katoenen of linnen textielresten, en gerecyclede vezels. Toepassingen variëren van schrijfpapier en drukpapier tot karton, verpakkingsmateriaal en artistiek papier voor aquarel of kalligrafie. Milieuaspecten omvatten waterverbruik, energie en chemische behandeling bij bleekprocessen; recycling en goed afvalbeheer dragen bij aan verduurzaming.