Nietinnoverende

Nietinnoverende is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat aangeeft dat een persoon, organisatie, proces of activiteit geen vernieuwing of nieuwigheden kent of toepast. Het is samengesteld uit het ontkennende partikel niet en de participiumvorm innoverende (afgeleid van innoveren, ‘het invoeren van vernieuwing’). In discours over economie en organisatie verwijst het vaak naar de neiging tot behoud van gevestigde werkwijzen in plaats van doorbraken of technologische adoptie.

Toepassing en context: Het label wordt gebruikt in bedrijfs-, beleids- en academische teksten om aan te geven dat innovatie ontbreekt in een bepaald domein. Nietinnoverende bedrijven, sectoren of processen kenmerken zich doorgaans door stabiele of traditionele product- en dienstverleningsmodellen, beperkte R&D-uitgaven en een terughoudend investerings- of risk‑managementbeleid. In sommige gevallen kan het ook tijdelijk zijn, bijvoorbeeld wanneer kosten-batenafwegingen innovatie uitstellen.

Gevolgen en discussie: Langdurig nietinnoveren kan leiden tot achterstand ten opzichte van concurrenten, minder productiviteitsgroei en minder aanpassing aan veranderende marktvraag. Voor sommige industrieën kan stabiliteit en kleinschalige iteraties echter waardevol zijn wanneer markten weinig druk voelen of wanneer standaarden robuust zijn. Beleidsmakers en onderzoekers bespreken vaak hoe nietinnoverende organisaties kunnen leren versnellen, bijvoorbeeld via samenwerking, stimulering van R&D of kennisoverdracht.

Zie ook: innovatie, innovatief, innoveren, innovatiebeleid.