Netneutraliteitsregels

Netneutraliteitsregels zijn wetten, verordeningen of beleidslijnen die bepalen hoe aanbieders van internettoegang (ISP’s) verkeer op hun netwerken behandelen. Het belangrijkste doel is het open en gelijke internetgebruik te beschermen, zodat content, apps en diensten voor alle gebruikers toegankelijk blijven zonder onredelijke discriminatie. Regels verbieden doorgaans het blokkeren of onredelijk vertragen van legitiem verkeer, en het verkopen van snellere doorgifte aan partijen die betalen (paid prioritization). Tegelijk kunnen regels ruimte laten voor transparant en proportioneel netwerkbeheer, bijvoorbeeld bij drukte op het netwerk of bij beveiligingsmaatregelen.

In de Europese Unie is Open Internet-regelgeving vastgelegd: ISP’s mogen niet onredelijk blokkeren of vertragen en mogen geen onredelijke onderscheidingen maken tussen diensten of apps. Ze moeten transparant zijn over netwerkbeheerpraktijken en prioritization-beleid. Toezicht en handhaving liggen bij nationale telecomtoezicht- of mededingingsautoriteiten in de lidstaten.

Andere regio's kennen soortgelijke regels, met variatie in strengheid en toezicht. In de Verenigde Staten, Canada, India en andere landen bestaan netneutraliteitsregels, meestal gericht op het voorkomen van blokkeren en onredelijke vertraging, verbod op discriminerende leveranciersbeleid en vereisten voor transparantie; de exacte sancties en uitzonderingen verschillen per land.

Onderstanders stellen dat netneutraliteit innovatie en investeringen in netwerken kan beperken; voorstanders zien het belang van een open internet en consumentenbescherming. De politieke en economische context bepaalt de precieze vorm van de regels per land.