NTPauthenticatie

NTP-authenticatie verwijst naar mechanismen binnen het Network Time Protocol (NTP) die de herkomst en integriteit van tijdupdates verifiëren. Het doel is om te voorkomen dat tijdsignalen uit verkeerde bronnen komen of tampered zijn, waarmee de betrouwbaarheid van netwerktijd wordt gewaarborgd.

De meest voorkomende vorm van NTP-authenticatie maakt gebruik van symmetrische sleutels. Beide partijen delen een geheim sleutel en elk NTP-bericht bevat een sleutelidentificatie en een MAC (message authentication code) die over de inhoud van het bericht is berekend. De MAC wordt doorgaans berekend met een hash-algoritme zoals MD5 of SHA-1 via HMAC. Bij ontvangst wordt de MAC opnieuw berekend en vergeleken met de meegeleverde MAC; klopt deze, dan is de authenticiteit van het bericht bevestigd. Voor apparatuur is doorgaans ingesteld welke sleutel mag worden gebruikt per server, en welke sleutels als vertrouwd worden beschouwd.

Sleutelbeheer speelt een cruciale rol. In configuratiesoftware zoals ntp.conf worden gedeelde sleutels gedefinieerd en worden servers aangewezen met de sleutel die zij gebruiken (bijvoorbeeld via een sleutelidentificatie). De lijst vertrouwde sleutels geeft aan welke sleutels geaccepteerd mogen worden voor authenticatie. Zonder correct sleutelbeheer is authenticatie niet effectief.

Autokey is een aanvullende methode die publieke sleutelcryptografie gebruikt om een veilige bootstrap van vertrouwenssleutels mogelijk te maken. Hiermee kunnen symmetric keys veilig worden gedistribueerd zonder vooraf gedeelde geheimen. Autokey vereist een meer complexe configuratie en certificaatbeheer en wordt niet overal even breed ondersteund.

NTP-authenticatie verhoogt de beveiliging tegen spoofing en manipulatie, maar vereist zorgvuldig sleutelbeheer en compatibele implementaties. Het dient als aanvulling op, maar niet als vervanging voor, andere beveiligingsmaatregelen in netwerken.