Middelenbeslag

Middelenbeslag, in de Nederlandse praktijk vaak conservatoir beslag genoemd, is een voorlopige beveiligingsmaatregel in civiele zaken. Het doel is te voorkomen dat de schuldenaar zijn vermogen verkwist, overdraagt of uitgeeft voordat op de vordering definitief is beslist. Op verzoek van de schuldeiser kan de rechter een middelbeslag leggen op de goederen van de schuldenaar. De uitvoering geschiedt meestal door een deurwaarder.

Het beslag kan betrekking hebben op roerende goederen, bankrekeningen en vorderingen van de schuldenaar op derden. Voor onroerende goederen geldt doorgaans een gespecialiseerde procedure. Het beslag heeft tot gevolg dat de beschikkingsbevoegdheid over de getroffen goederen beperkt raakt en de schuldenaar er in beginsel niet vrijelijk over kan beschikken. De vordering van de schuldeiser krijgt bij een latere rechterlijke uitspraak voorrang op andere crediteuren (voor zover het beslag is toegewezen). Het middelbeslag eindigt meestal wanneer de rechtbank een oordeel heeft geveld of wanneer blijkt dat het beslag ten onrechte is gelegd.

Bescherming en termijn: er bestaan waarborgen, zoals de beslagvrije voet bij loonbeslag, die minimale leefbehoeften vrijlaat. De rechter toetst of het beslag noodzakelijk en evenredig is. Het middelbeslag is in beginsel tijdelijk en kan worden verlengd of omgezet in executoriaal beslag na een definitieve uitspraak van de rechtbank.

Samenvatting: middelenbeslag is een instrument om een vorderingsrecht veilig te stellen door tijdelijk de beschikkingsbevoegdheid over delen van het vermogen van de schuldenaar te beperken, voordat de vordering definitief wordt vastgesteld. Het vereist tussenkomst van de rechter en uitvoering door een deurwaarder en blijft onder toezicht staan totdat de zaak eindigt.