Langeafstandskoppelingen

Langeafstandskoppelingen verwijzen naar interacties of verbindingen tussen onderdelen die zich op aanzienlijke afstand van elkaar bevinden, zodat energie, informatie of invloed de ruimte kan overbruggen zonder direct contact. Ze ontstaan vaak doordat systemen via velden, golven of gedeelde media met elkaar communiceren, in tegenstelling tot kortdurende, directe koppelingen die via nabijheid functioneren.

In verschillende vakgebieden komt langeafstandskoppeling voor. In de natuurkunde en elektrotechniek kunnen koppelingen plaatsvinden via elektromagnetische velden die zich door vrije ruimte of langs media verspreiden, of via transmissielijnen en antennes voor draadloze communicatie. In fundamentele theorieën kunnen langeafstandinteracties optreden zoals gravitationele of elektrostatistische krachten, die afhankelijk zijn van afstand en soms via veldtheorieën worden beschreven. In modelmatige benaderingen worden vaak nonlokale koppelingen beschreven met kernen of ‑functies die afnemen met afstand, bijvoorbeeld als een machtige afname r^-α, waarbij lange afstanden nog steeds invloed hebben.

Eigenschappen van langeafstandskoppelingen hangen af van de afnamekracht met afstand, de aanwezigheid van retardatie en de materiaaleigenschappen van het medium. Ze kunnen collectieve verschijnselen veroorzaken zoals synchronisatie, golfachtige respons of niet-lokale materiaalreakties. Technische toepassingen variëren van draadloze communicatie en energieoverdracht over lange afstanden tot quantuminformatie waar qubits onderling via langeafstandskoppelingen met elkaar kunnen communiceren.

Zie ook: nonlokale interacties, langeafstandinteractie, koppeling (fysica), communicatie via afstandsmedia.