Laadpunten

Laadpunten zijn infrastructuur waarmee elektrische voertuigen kunnen worden opgeladen. Ze staan op openbare locaties zoals straten, parkeergarages en winkelcentra, maar ook op bedrijfsterreinen en steeds vaker bij woningen. Een laadpunt levert elektriciteit aan een voertuig via een connector. De snelheid van laden hangt af van het type punt en van het voertuig; AC-laden gaat meestal tot enkele kilowatt per aansluiting, vaak tussen 3,7 en 22 kW in publieke punten, terwijl DC-snelladers direct gelijkstroom leveren met hogere vermogens (vaak 50 kW, 100 kW of meer, soms tot 350 kW).

Connectoren en standaarden: in Europa is Type 2 de gebruikelijke connector voor AC-laden. Voor DC-snelladen is CCS2 de meest voorkomende standaard, naast CHAdeMO; Tesla maakt in sommige netwerken gebruik van eigen connectors maar er bestaan adapters. Laadpunten communiceren met backend-systemen en netwerken; betaling gebeurt via apps, RFID-kaarten, contactloze betalingen of via abonnementen en roamingdiensten. Smart charging kan het laadvermogen afstemmen op netbelasting en beschikbaarheid van hernieuwbare energie.

Netwerken, toegang en gebruik: openbare laadpunten zijn toegankelijk voor iedereen met een betaalmethode of een lidmaatschap, terwijl private laadpunten vaak beperkt zijn tot werknemers of bewoners. Roaming en interoperabiliteit maken het mogelijk om met meerdere netwerken te laden met een enkele app of kaart.

Veiligheid, normen en planning: laadpunten voldoen aan internationale normen zoals IEC 61851 en IEC 62196 en gebruiken communicatieprotocollen zoals OCPP. De groei van laadpunten vraagt om zorgvuldige planning van netinfrastructuur en aansluitingen, en aandacht voor veiligheid, privacy en beschikbaarheid.