Kleurmeters

Kleurmeters zijn instrumenten voor het meten en kwantificeren van kleur. Ze worden veel toegepast in de grafische industrie, textiel, verf en voedingsmiddelen om kleuren te beoordelen, te vergelijken en te controleren. Er bestaan verschillende typen, waarbij het belangrijkste onderscheid ligt tussen kleurmeters en spectrofotometers. Een kleurmeter meet kleur via een beperkte set meetkanalen (bijvoorbeeld RGB of XYZ) en levert snelle, gebruiksvriendelijke kleurwaarden. Een spectrofotometer registreert het volledige spectrum van het licht en berekent vanuit dat spectrum nauwkeurige kleurparameters volgens internationale standaarden zoals CIE.

Meetprincipe en outputs: voor reflectiemetingen zijn geometrieën vaak 0/45 of 45/0 graden, en de meting gebeurt onder een gekozen illuminant (bijv. D65). Instrumenten geven kleurcoördinaten als CIE XYZ of CIE Lab/Luv, en soms huid- of chroma-waarden. Delta E koppelt de afstand tussen twee kleuren aan een numerieke maat van verschil, wat vaak wordt gebruikt in kwaliteitscontrole en kleurbeheer.

Toepassingen: kwaliteitscontrole bij drukwerk en papiersoorten, kleurmatching bij verf en kunststof, textiel, fotografie en monitor- of printerkalibratie. Voor nauwkeurige metingen is kalibratie nodig met referentie-witte oppervlakken en regelmatig onderhoud. Resultaten kunnen worden vertaald naar ICC-profielen voor kleurbeheer.

Normen en betrouwbaarheid: kleurmetingen volgen CIE- en ISO-standaarden en maken gebruik van standaardwaarnemers (bijv. 2° of 10°) en illuminants. Relevante concepten zijn onder meer XYZ-, Lab- of Luv-ruimten en Delta E-waarden voor kleurverschillen. Kleurmeters bieden snelheid en betaalbaarheid, maar kunnen beperkt zijn bij glanzende, metallic- of doorzichtige oppervlakken in vergelijking met uitgebreidere spectrofotometers.