Kennisverzamelingen

Kennisverzamelingen zijn georganiseerde verzamelingen kennis en gerelateerde dragers die zijn samengesteld om leren, onderzoek en besluitvorming te ondersteunen. Ze kunnen documenten, datasets, software, multimediabestanden, modellen en methoden bevatten en bestaan zowel digitaal als in fysieke vormen. Ze worden opgebouwd door bibliotheken, archieven, musea, universiteiten, overheden en andere organisaties om informatie toegankelijk en herbruikbaar te maken.

Een kennisverzameling heeft structuur en toegankelijkheid: inhoud, metadata en een zoek- en navigatielaag. Metadata beschrijft eigenschappen zoals titel, maker, datum en rechten. Interoperabiliteit wordt bevorderd door standaarden zoals Dublin Core, schema.org, MARC en CIDOC CRM, en door preservatiefilosofie zoals OAIS. Inhoud kan ook worden gekoppeld via taxonomieën, ontologieën en kennisgrafen.

Proces en bestuur: collectieontwikkeling, selectie, invoeging, metadata-creatie, kwaliteitscontrole, curatie, actualisatie en duurzame bewaring. Rollen zoals conservatoren, data stewards en bibliothecarissen zorgen voor governance, rechtenbeheer en langetermijnonderhoud.

Toegang en hergebruik: veel kennisverzamelingen zijn openbaar of hebben open licenties. Rechten, privacy en vertrouwelijkheid worden afgewogen tegen toegankelijkheid. Gebruiksvriendelijke interfaces en API's bepalen de bruikbaarheid en het delen van content, terwijl versies en migratie de continuïteit waarborgen.

Toepassingen en uitdagingen: onderwijs, onderzoek, beleidsvorming en bedrijfsvoering profiteren van gecentraliseerde kennis. Uitdagingen zijn financiering, kwaliteitscontrole, duplicatie, interoperabiliteit, privacy en copyright. Best practices omvatten duidelijke licensing, persistent identifiers en periodieke evaluatie.

Relaties: kennisverzamelingen zijn verwant aan kennisbanken, databestanden en digitale bibliotheken en kunnen samenwerken met of onderdeel zijn van bredere informatiemiddelen zoals kennisgrafen.