Kapitaalsintensief

Kapitaalsintensief verwijst naar een economische sector of productieproces waarbij de benodigde investering in kapitaalgoederen zwaarder weegt dan de inzet van arbeid. In kenmerken wordt vaak gesproken over een hoge kapitaal-vrije arbeidsverhouding, waarbij veel geld wordt besteed aan machines, installaties, gebouwen en digitale systemen ten opzichte van het aantal werknemers.

Oorzaken van kapitaalsintensiteit zijn onder meer technologische vooruitgang, schaalvoordelen, hoge vaste kosten en een lange levensduur van kapitaalgoederen. Automatisering en standaardisatie kunnen de benodigde kapitaalgoederen verhogen, terwijl de marginale kosten van arbeid relatief laag blijven.

De economische implicaties zijn divers. Kapitaalsintieve sectoren kennen doorgaans hogere productiviteitsstijgingen bij toenemende productie, maar ook hogere drempels voor toetreding en grotere kwetsbaarheid voor rentes en economische conjuncturen door de vaste kosten en afschrijvingen. Arbeidsverliezen kunnen optreden bij krimpende vraag of verkeerde investeringen, terwijl hoogopgeleide arbeid vaak meer vereist is voor onderhoud en beheer van complex kapitaal.

Voorbeelden zijn onder meer de olie- en gasindustrie, chemische en staalindustrie, energieproductie, infrastructuurprojecten en andere sectoren met complexe machines en installatie-intensieve processen. Het begrip is ook relevant bij discussies over automatisering en kapitaalintensivering van de economie als geheel.

Meting gebeurt vaak via de verhouding kapitaal per werknemer (K/L) of de kapitaalintensiteitsratio ten opzichte van output (K/Y). Het begrip kan variëren afhankelijk van definities van kapitaal en arbeid en de technologische context.