Intraperitoneaalse

Intraperitoneaal (intraperitoneale) verwijst naar wat zich binnen de peritoneale holte bevindt of ermee te maken heeft. De peritoneale holte is een potentiële ruimte die wordt bekleed door het peritoneum, met een viscerale bladzijde die de organen bedekt en een parietale bladzijde die de buikwand bekleedt. In de vloeistof in deze ruimte kunnen organen ten opzichte van elkaar blijven glijden, wat beweging en comfort bevordert.

Intraperitoneale organen zijn onder andere de maag, lever, milt, de dunne darm (een deel van de jejunum en ileum), de transversale en een deel van de sigmoïde colon, en de omenta en mesenterieën. Organen zoals de nieren, alvleesklier en delen van het duodenum zijn retroperitoneaal of secundair retroperitoneaal en bevinden zich deels buiten de peritoneale holte.

Toepassingen en routes: intraperitoneale toediening verwijst naar het injecteren of infunderen van vloeistoffen rechtstreeks in de peritoneale holte. Dit wordt toegepast bij chemotherapie voor peritoneale carcinomatosis (bijvoorbeeld bij ovariumcarcinoom) en bij bepaalde onderzoek- en behandelingstrajecten. Peritoneale dialyse gebruikt eveneens de peritoneale membraan als filter, maar via een proces van diffusie en osmotische druk tussen het dialysaat en het lichaam, niet door directe inbreng van medicijnen in de holte.

Pathologie en risico’s: ontsteking van het buikvlies (peritonitis) is een belangrijke complicatie die kan optreden bij intraperitoneale procedures of infectie in de buikholte. Symptomen zijn buikpijn, koorts en malaise; диагностиk en behandeling hangen af van oorzaak en ernst.

Diagnostiek en procedures: toegang tot de peritoneale holte gebeurt meestal via laparoscopie of open chirurgie, met strikte aseptische technieken en aandacht voor mogelijke complicaties.