Hoekprojectie

Hoekprojectie is een methode in de descriptieve geometrie en technische tekening om een driedimensionaal object op een tweedimensionaal vlak af te beelden. Hierbij worden projectielijnen gebruikt die een vaste hoek vormen met het projectievlak, en deze lijnen zijn onderling evenwijdig. Het beeld dat zo ontstaat, behoudt hoofdzakelijk de afmetingen van het voorvlak, terwijl de diepte (de derde as) onder een hoek wordt weergegeven.

Bij hoekprojectie zijn er verschillende varianten, afhankelijk van hoe de diepte wordt geschaald. In cavalier-projectie wordt de diepte met volle schaal weergegeven, zodat diepte meer uitsteekt. In cabinet-projectie wordt de diepte meestal gehalveerd, wat resulteert in minder vervorming van de vorm. De gebruikte hoek tussen de projectielijnen en het projectievlak ligt vaak rond 45 graden, maar hoeken zoals 30° of 60° komen ook voor, afhankelijk van de gewenste presentatie.

Toepassingen van hoekprojectie zijn onder meer eenvoudige technische tekeningen, constructie- en machineonderdelen, schetsen in engineering en patenttekeningen. De methode biedt een duidelijke manier om drie dimensies in één oogopslag te lezen zonder de complexiteit van perspectief te leren, maar houdt geen rekening met verdwijnpunten of echte ruimtelijke verhoudingen die door standpuntverandering in perspectief ontstaan.

Historisch gezien maakt hoekprojectie deel uit van de ontwikkeling van descriptieve geometrie, die in de 18e en 19e eeuw werd vormgegeven. Een belangrijke aanzet kwam van Gaspard Monge, die het vak van ruimtelijk tekenen systematiseerde en beschreef hoe projecties werken en kunnen worden toegepast.