Hartstructuren

Hartstructuren verwijst naar de anatomische componenten waaruit het menselijk hart is opgebouwd. Het hart fungeert als de centrale pomp van het circulatoire systeem en bestaat uit vier kamers, gespierde wanden, kleppen en bloedvaten die de bloedstroom regelen tussen de longen en de rest van het lichaam. De structuur ondersteunt zowel systolische als diastolische pompfuncties.

De vier kamers bestaan uit twee boezems (atria) en twee kamers (ventrikels). De boezems ontvangen bloed en sturen het naar de kamers. De wanden bestaan uit myocard, met het interventriculair septum en het interatriale septum die de kamers scheiden. In de ventrikels zorgen papillaire spieren en chordae tendineae voor klepbediening.

Kleppen: De atrioventriculaire kleppen zijn de tricuspidalisklep (rechts) en de mitralisklep (links). De semilunaire kleppen zijn de pulmonalisklep en de aortaklep. Kleppen beperken de bloedstroom tot één richting en voorkomen terugvloei tijdens de hartslag.

Leidingsysteem en bloedvaten: Het hart beschikt over een intrinsiek geleidingssysteem met de sinusknoop als pacemaker en de AV-knoop als belangrijke schakelaar, aangevuld met de bundel van His en Purkinjevezels. De kransslagaders leveren zuurstofrijk bloed aan het hartweefsel; de kransaders voeren zuurstofarm bloed af.

Bloedstroom en beschermende omhulling: Bij rechter atrium stroomt bloed via de venae cavae, langs de tricuspidalisklep naar de rechter ventrikel en via de truncus pulmonalis naar de longen. Na gasuitwisseling keert het bloed via de veneae pulmonales terug naar het linker atrium, stroomt door de mitralisklep naar de linker ventrikel en via de aorta naar de rest van het lichaam. Het hart wordt omgeven door het hartzak (pericardium) met een potentiële ruimte.

Klinische relevantie: Structurele variaties en aandoeningen van hartstructuren komen voor, zoals septale defecten, kleplijden (stenose of regurgitatie) en cardiomyopathieën. Diagnostiek omvat echocardiografie en andere beeldvorming.