Groepsconflicten

Groepsconflicten zijn conflicten die ontstaan tussen leden van een groep of tussen groepen die met elkaar in interactie staan. Ze kunnen optreden binnen een groep (intragroepconflicten) of tussen twee of meer groepen (intergroupconflicten). Conflicten ontstaan vaak uit botsende doelen, belangen, waarden of percepties over middelen, besluitvorming of reputatie, en worden beïnvloed door communicatie en machtsverhoudingen.

Intragroepconflicten ontstaan vaak door persoonlijkheden, rolverwarring, onevenwichtige taakverdeling of onzekerheden over procedures. Intergroupconflicten ontstaan vaak door groepsidentiteit, rivaliteit tussen afdelingen of beperkte bronnen die tussen groepen verdeeld moeten worden. In beide gevallen spelen perceptie, emotie en communicatiestoornissen een rol.

Oorzaken en triggers omvatten schaarste aan middelen, uiteenlopende normen en waarden, misverstanden in communicatie, ongelijkheid in behandeling, een geschiedenis van onrecht, en veranderingen in taken of leiderschap. Conflicten kunnen op verschillende manieren ontstaan en escaleren als ze niet tijdig worden herkend of adequaat worden aangepakt.

Dynamiek: Conflicten doorlopen vaak fasen zoals latent conflict, perceptie van conflict, emotionele betrokkenheid en manifeste interacties. Zonder beheersing kan escalatie leiden tot agressie, sabotages of terugtrekking, terwijl constructief beheerde conflicten tot betere besluitvorming en innovatieve oplossingen kunnen leiden.

Beheersing en oplossing: Preventie door psychologische veiligheid, duidelijke verwachtingen, regelmatige feedback en een teamcharter. Oplossingen omvatten bemiddeling, onderhandelingen, conflictoplossingsprocedures of externe mediatie, en het bevorderen van inclusief leiderschap en participatieve besluitvorming.

Toepassingen vinden plaats in organisaties, onderwijs, buurten en verenigingen. Het onderwerp vereist vaak aanvullende analyse op basis van context en cultuur.