Geluidskracht

Geluidskracht is de totale hoeveelheid akoestische energie die een geluidsbron per tijd uitzendt in alle richtingen. Het is een eigenschap van de bron zelf en staat los van de omgeving of de afstand tot een luisteraar. In vakjargon wordt het soms ook aangeduid als geluidsvermogen of akoestisch vermogen. Als grootte is geluidskracht een scalar en heeft het als eenheid watt (W). In praktijk wordt vaak gesproken over het geluidsvermogen en het bijbehorende geluidskrachtniveau, weliswaar met de term geluidskracht minder gebruikelijk dan geluidsvermogen.

Meet- en rekenmethoden. Het bepalen van de geluidskracht gebeurt doorgaans volgens gestandaardiseerde normen. Directe methoden meten het stralende vermogen in een akoestisch gecontroleerde ruimte (bijvoorbeeld ISO 3741). Indirecte methoden, zoals ISO 3744 en ISO 9614, gebruiken metingen van geluiddrukniveau op meerdere posities rond de bron en berekenen daaruit het totale vermogen. De uitkomst kan worden uitgedrukt als geluidsvermogen P of als geluidskrachtniveau L_W, uitgedrukt in decibel re 1 pW.

Geluidskracht versus geluidsdruk. Geluidsdrukniveau is afhankelijk van afstand tot de bron en van omgevingsfactoren zoals reflecties en absorptie. Geluidskracht daarentegen is onafhankelijk van deze factoren en biedt een uniforme maatstaf om het geluid van verschillende bronnen te vergelijken of te evalueren voor regelgeving en productontwerp.

Toepassingen. Geluidskracht is cruciaal bij productontwerp, geluidsreductie en naleving van emissie-eisen. Fabrikanten rapporteren doorgaans het geluidsvermogen of het geluidskrachtniveau om de stille werking van apparatuur aan te tonen en te voldoen aan normen en regelgeving.