Fluoresceïneoplossing

Fluoresceïneoplossing is een oplossing waarin fluoresceïne, vaak als natriumfluoresceinaat, in water is opgelost. Fluoresceïne is een fluorescerende xanthene-dye die bij blootstelling aan blauw licht groenachtig tot geelgroen oplicht. De helderheid en kleur van de fluorescerende emissie hangen af van de zuiverheid, de concentratie en de pH van de oplossing.

Toepassingen en gebruiksgebieden

In de geneeskunde wordt fluoresceïneoplossing veelvuldig gebruikt als diagnostische stof. In de oogheelkunde wordt een oftalmische oplossing gebruikt om afwijkingen in het hoornvlies, de traanfilm en de epitheellaag te visualiseren; het gehoorde resultaat is een fluorescerende staining die veranderingen in weefseloppervlakken laat zien. Voor retinale en choroïdale angiografie wordt meestal een intraveneuze fluoresceïneoplossing toegediend, waarna bij blauw licht een fluorescerende afbeelding ontstaat die bloedvaten in beeld brengt. Fluoresceïne wordt ook toegepast in urologie en diagnostiek van de urinewegen, bijvoorbeeld bij tests waarbij de uitscheiding van urine wordt gevolgd.

Concentraties en toediening

Ophthalmologisch gebruik gebeurt meestal met zwakkere oplossingen (veelal circa 0,25% tot 1% bij plaatselijke toediening), terwijl parenterale toepassingen voor angiografie veelal bestaan uit sterkere oplossingen die via infuus worden toegediend. De exacte dosering en frequentie hangen af van het klinische doel en de product- en regelgeving in het land. Fluoresceïne is meestal voorhanden in kant-en-klare formuleringen of als strips die met zoutoplossing worden geactiveerd.

Veiligheid en opslag

Fluoresceïne is over het algemeen goed verdragen, maar zelden kunnen allergische reacties optreden. Stoppen bij ademhalings- of huidreacties en medische evaluatie is noodzakelijk. Patiënten kunnen na toediening door de urine oranjegeel kleuren. De oplossing is lichtgevoelig en moet uit direct zonlicht worden bewaard; ongeopende flessen blijven meestal enkele jaren houdbaar, afhankelijk van de fabrikant.