Flashopslag

Flashopslag verwijst naar niet-vluchtige opslag die gebaseerd is op flash-geheugen, een type geheugen waarbij gegevens blijven bestaan zonder spanning. Gegevens worden opgeslagen in floating-gate transistors en georganiseerd in blokken en pagina's. Flashopslag wordt veel toegepast in solid-state drives (SSD’s), USB-flashdrives, SD- en microSD-geheugenkaarten en in het interne opslaggeheugen van smartphones en embedded systemen, door de combinatie van hoge densiteit, laag energieverbruik en schokbestendigheid.

Er zijn twee hoofdtypen: NOR-flash en NAND-flash. NOR biedt willekeurige bytegebaseerde toegang en wordt vaak gebruikt voor codeopslag in microcontrollers; NAND is gericht op bulkopslag en wordt toegepast in SSD's, USB-sticks en geheugenkaarten. Moderne NAND komt in 2D- en 3D-varianten en cellen kunnen SLC, MLC, TLC of QLC zijn, wat invloed heeft op prestaties, levensduur en kosten.

Flashopslag wordt ondersteund door een controller die functies omvat wear leveling, bad block management en foutencorrectie (ECC). Bij schrijven moet vaak eerst een blok gewist worden; garbage collection maakt vrije blokken beschikbaar. Flashgeheugen heeft een beperkt aantal schrijfrondes per cel, waardoor de levensduur afneemt bij intensief gebruik. Veel systemen implementeren stroomonderbrekingsbescherming en slimme firmware om data-integriteit te waarborgen.

Voordelen zijn snelle toegang, lage latentie, afwezigheid van bewegende delen en compacte vormfactoren. Nadelen omvatten de eindigheid van schrijftoegang, hogere kosten per gigabyte ten opzichte van sommige harde schijven en dataretentie die afhankelijk is van temperatuur en tijd. Desondanks blijven TRIM en effectief beheer van wear leveling de prestaties en levensduur verbeteren. Trends omvatten hogere dichtheden via 3D NAND, snellere interfaces zoals NVMe en PCIe, en evoluerende controllers en firmware.

---