nietvluchtige

Nietvluchtige stoffen zijn chemische verbindingen die weinig geneigd zijn te verdampen onder normale omstandigheden. In vergelijking met vluchtige stoffen, die een relatief hoge dampdruk hebben en bij kamertemperatuur verdampen, vertonen nietvluchtige stoffen een zeer lage dampdruk en vaak een hoog kookpunt. Deze eigenschappen maken ze vaak vaste stoffen of vloeistoffen met hoge kookpunten, die weinig verdampen bij dagelijkse temperaturen.

Kenmerken van nietvluchtige stoffen zijn onder meer een lage dampdruk bij 20–25°C, een hoog kookpunt en vaak beperkte oplosbaarheid in lucht. Ze kunnen polaire of apolaire karaktereigenschappen hebben, afhankelijk van de moleculaire structuur en intermoleculaire interacties. In de chemie en milieuonderzoeken worden vaak termen als niet-vluchtige organische stoffen (NVOC) gebruikt om dit type stoffen te beschrijven. De mate van vluchtigheid kan worden gekwantificeerd via dampdruk, kookpunt, logP (partitiecoëfficiënt) of Henry’s constante.

Toepassingen en consequenties: voorbeelden van nietvluchtige stoffen zijn minerale olie, paraffinewas, bepaalde polymeren en harsen, en asfalt of bitumen. Veel pigmenten en additieven in coatings kunnen ook niet-vluchtig zijn. In milieu- en gezondheidsoverwegingen bepalen de nietvluchtige eigenschappen hoe stoffen zich gedragen nadat vluchtige componenten verdampt zijn: ze blijven vaak achter in bodem of sediment en migreren langzamer, wat bijdraagt aan persistente vervuiling en langszamere verspreiding. Tijdens verwerking van materialen kunnen nietvluchtige componenten residuen achterlaten.