Fibrineketens

Fibrineketens zijn de ketenachtige filamenten die deel uitmaken van een bloedstolsel. Ze vormen een onoplosbaar netwerk dat het plugvormende bloedplaatjesaggregaat verankert en zo de hemostase mogelijk maakt. Fibrineketens ontstaan uit fibrinogeen, een oplosbaar plasma-eiwit.

Tijdens de bloedstolling wordt fibrinogeen door het enzym thrombine gesplitst, waarbij fibrine monomeren ontstaan. Deze monomeren polymeriseren tot lange fibrineketens en vormen samen een driedimensionaal netwerk. Calciumionen en factor XIII spelen een rol bij de stabilisatie: XIIIa versterkt het netwerk door covalente kruislinks tussen de fibrinemoleculen. Het resulterende fibrine-netwerk vangt bloedcellen en bloedplaatjes en sluit zo het beschadigde bloedvat af.

Fibrineketens onderscheiden zich door hun visco-elastische eigenschappen, die de sterkte en duur van het stolsel bepalen. Naarmate de bloedstolling doorgaat, treedt ook fibrinolyse op: plasmin is een enzym dat fibrine afbreekt tot fracties, waaronder D-dimeren. De aanwezigheid van deze afbraakproducten kan klinisch worden gebruikt om stollingsstoornissen aan te wijzen.

In de geneeskunde worden fibrineketens bestudeerd in verband met normale hemostase en pathologische toestanden zoals trombose en disseminerende intravasale coagulatie. De regulatie van fibrinogeenconcentraties, thrombinactiviteit en plasminogeenactiviteit bepaalt of intacte, functionele fibrineketens ontstaan en verdwijnen in het stolsel.