Emissionsniveaus

Emissionsniveaus is een overkoepelende term voor de niveaus van emissies van verontreinigende stoffen die door menselijke activiteiten in de atmosfeer terechtkomen. De term kan slaan op twee gerelateerde maar onderscheidbare aspecten: de hoeveelheid emissies die een bron uitstoot (bijvoorbeeld een fabriek, een auto of een schip) en de resulterende concentratie van die stoffen in de buitenlucht op een bepaalde plaats en tijd. Emissieniveaus worden vaak uitgedrukt als jaarlijkse emissies (bijv. tonnen CO2 per jaar) of als emissie-intensiteit per eenheid productie, terwijl ambient- of concentratieniveaus worden weergegeven als luchtconcentraties (bijv. µg/m3 of mg/m3) of als blootstellingsindicatoren.

Er zijn verschillende schalen en scope-kaders. Directe emissies komen van directe bronnen, zoals gebouwen, voertuigen en installaties; indirecte emissies zijn gekoppeld aan het energieverbruik en het productieproces. Totale emissies kunnen worden gerapporteerd op bedrijfs-, sektorniveau of nationaal niveau. Emissionsniveaus worden gebruikt om normen en limieten te controleren, voortgang richting klimaatdoelstellingen te volgen en beleidsinstrumenten zoals heffingen, subsidies of cap-and-trade-systemen te onderbouwen.

Metingen en schattingen combineren vaak bottom-up berekeningen met top-down methoden. Bottom-up gebruikt emissiefactoren en activiteitsdata, terwijl top-down methoden (zoals atmosferische inversies en remote sensing) de totale concentraties in de atmosfeer evalueren. Onzekerheden komen door variabiliteit in factoren zoals technologie, activiteiten, en weersomstandigheden. Voorbeelden zijn CO2-emissieniveaus, NOx- en PM2.5-emissies en de bijbehorende ambientconcentraties die gezondheid en omgeving beïnvloeden.