Dopplerultrageluid

Dopplerultrageluid is een niet-invasieve beeldvormende techniek uit de echografie die het Doppler-effect gebruikt om bloedstroom en beweging in lichaamssappen te meten en in beelden weer te geven. Een transducer zendt hoogfrequente geluidsgolven uit; wanneer deze golven botsen met bewegende cellen zoals erytrocyten, ondervinden ze een verschuiving in frequentie. Die frequentieverschuiving is proportioneel aan de snelheid van de beweging en kan worden gebruikt om de richting en snelheid van de bloedstroom af te leiden.

Er bestaan verschillende Doppler-modialiteiten: continue-wave Doppler (CW-Doppler) meet de snelheid over een continu aangestuurd gebied zonder range-resolutie; pulsed-wave Doppler (PWD) geeft snelheid op een specifiek meetsegment; kleur-Doppler projecteert de snelheid en richting als kleurcodes op een B-mode afbeelding; power Doppler benadrukt de aanwezigheid van flow en is gevoeliger bij lage stroomsnelheden, maar geeft geen betrouwbare richtinginformatie.

Toepassingen zijn onder meer obstetrische echografie voor foetale hartslag en placentale bloedstroom; cardiologie en echocardiografie voor klepvorm en intracardiale stromen; vasculaire beeldvorming van perifere vaten en halsslagaders; evaluatie van veneuze aandoeningen zoals diepe veneuze trombose; en begeleiding van diagnostiek en therapie.

Techniek en veiligheid: de hoek tussen insonatie en stroom beïnvloedt nauwkeurigheid (cosinus-hoek); aliasing kan optreden bij PW-Doppler bij hoge snelheden; Doppler-ultrageluid is over het algemeen veilig en gebruikt volgens ALARA-principes; meestal geen contrast nodig, maar in sommige gevallen kunnen microbubble-contrastmiddelen de detectie verbeteren.

Voordelen en beperkingen: real-time beeldvorming, niet-invasief en zonder ioniserende straling; afhankelijk van insonatiefout en patiëntenbouw; beperkt zicht bij hoge echogeleiding, aderen met weinig flow, of bij slechte acoustische windows.