Dolomietkalk

Dolomietkalk, ook wel dolomiet of dolomietsteen genoemd, is een sedimentair gesteente dat hoofdzakelijk uit dolomiet bestaat, een calcium-magnesiumcarbonaat met de formule CaMg(CO3)2. In de praktijk bevat dolomietkalk vaak ook calciet (CaCO3) en verschillende onzuiverheden zoals klei, kwarts of ijzeroxiden. Het wordt in de bouw en industrie vaak gebruikt vanwege zijn chemische samenstelling en slijtvastheid.

Ontstaanswijze en verspreiding reageren de herkenbare kenmerken van dolomietkalk. Het ontstaat vooral door dolomitisatie van kalksteen wanneer magnesiumrijk zeewater of diagenetische processen dolomiet vormen in mariene omgevingen. Dolomietkalk komt wereldwijd voor en heeft uitgebreide afzettingen in bergachtige regio’s zoals de Alpen en de Carpathen, maar ook in andere mariene basins, Noord-Amerika en het Midden-Oosten.

Fysische en chemische eigenschappen variëren met samenstelling en kristaloriëntatie. De steen is meestal grijs tot lichtbruin van kleur; de hardheid ligt rond 3 tot 4 op de Mohsschaal en de dichtheid circa 2,8–3,0 g/cm3. Dolomiet reageert anders op zuren dan zuiver calciet, en de chemische reactie is vaak minder uitgesproken bij kamertemperatuur.

Toepassingen van dolomietkalk zijn onder meer als bouw- en afwerkingssteen, als grondstof voor cement en als agrarische kalk (magnesiumrijke kalk) die bodem- en magnesiumvoorziening reguleert. Daarnaast dient dolomietkalk als vulmiddel in papier-, kunststof- en verftoepassingen en kan het in industriële processen worden verwerkt. Mijnbouw en verwerking kunnen milieu-impact hebben, waaronder stofvorming en waterverontreiniging in nabijgelegen gebieden.