Dierenwelzijnswetgeving

Dierenwelzijnswetgeving is het geheel van wetten en regels die het welzijn van dieren beschermen en bevorderen. Het omschrijft wat verantwoord houden, fokken, vervoer en gebruik van dieren vereist, met als doel onnodig lijden te voorkomen en te zorgen voor passende verzorging, huisvesting en medische zorg.

In Nederland vormt de Wet dieren het belangrijkste nationale kader. Deze wet bevat regels voor het houden van dieren, de handel en het transport, en stelt eisen aan verzorging en preventie van onnodig leed. Toezicht en handhaving vinden plaats door toezichthouders zoals de NVWA, met inspecties en sancties bij overtredingen.

Op Europees niveau bestaan richtlijnen die de bescherming van landbouwdieren, proefdieren en dieren bij transport en slacht vastleggen. Deze richtlijnen zijn via nationale wetten geïmplementeerd, zodat lidstaten consistente standaarden hanteren en dierenrechten worden beschermd binnen de interne markt.

Een kernonderdeel van de wetgeving zijn de vijf vrijheden: vrijheid van honger en dorst, vrijheid van ongemak, vrijheid van pijn, verwonding en ziekte, vrijheid om angst en lijden te ervaren, en vrijheid om normaal gedrag te kunnen vertonen. Daarnaast omvat de regelgeving definities van wat als een dier geldt, verboden handelingen zoals wreedheid en verwaarlozing, en minimale zorgnormen op het gebied van voeding, onderdak, medische zorg, transport, fok en slacht.

Samengevat biedt dierenwelzijnswetgeving een juridisch kader dat de bescherming van dieren waarborgt, toezicht mogelijk maakt en voortdurend rekening houdt met ethische en economische belangen.