Home

Criteriumvaliditeit

Criteriumvaliditeit is een vorm van validiteit die aangeeft in welke mate de uitkomsten van een meting samenhangen met een extern criterium dat als representatief wordt gezien voor het beoogde construct. Het gaat om de ecologische validiteit van de testuitkomsten: hoe goed het meetinstrument voorspellend of concurrerend is ten opzichte van een relevante maatstaf buiten de test.

Er bestaan twee hoofdvormen: concurrente criteriumvaliditeit, waarbij het criterium gelijktijdig met de meting wordt gemeten, en

Beoordeling gebeurt door de relatie tussen testscore en criterium te kwantificeren met statistieken zoals correlatie of

Belangrijke voorwaarden zijn dat het criterium relevant, betrouwbaar en onafhankelijk van de test moet zijn; de

Voorbeelden: een toelatings- of vaardigheidstest die wordt gevalideerd tegen toekomstig studie- of werkresultaat; een klinische test

---

voorspellende
(of
predictieve)
criteriumvaliditeit,
waarbij
het
criterium
in
de
toekomst
wordt
gemeten.
Beide
vormen
vereisen
een
extern,
onafhankelijk
criterium
dat
representatief
is
voor
de
beoogde
uitkomst.
regressie.
Een
hogere
correlatie
duidt
op
een
betere
criteriumvaliditeit.
Bij
diagnostische
tests
kan
men
naast
correlaties
ook
discriminatieve
statistieken
gebruiken,
zoals
sensitiviteit,
specificiteit
en
ROC-gebied
(AUC).
keuze
van
het
criterium
beïnvloedt
de
schatting
van
validiteit
en
kan
de
interpretatie
beïnvloeden.
Criteriumvaliditeit
is
een
vorm
van
empirische
validiteit
en
maakt
deel
uit
van
constructvaliditeit;
ze
hangt
samen
met
de
manier
waarop
een
construct
zich
in
de
praktijk
manifesteert.
die
wordt
gevalideerd
tegen
een
diagnose.
Beperkingen
omvatten
tijdsverloop,
verandering
in
het
construct
of
criterium,
criteriumcontaminatie
en
populatieverschillen.