Breukgebergten

Breukgebergten is een term uit de geologie voor bergen die bestaan uit fault blocks die ontstaan door grootschalige breuken in de aardkorst. Ze ontstaan vooral in gebieden met crustale extensionaliteit, waar lange blokken gesteente langs normale breuken verschuiven. Daardoor rijzen sommige blokken op terwijl aangrenzende blokken dalen, met een patroon van parallelle bergkammen en valleien.

Het reliëf kenmerkt zich door steile falen langs lange wandlijnen en een afwisseling van verhoogde blokken en grabens. Gesteente kan variëren van sedimentaire lagen tot metamorfe of granietische bodems, afhankelijk van de ouderdom en tectonische geschiedenis. Erosie speelt een cruciale rol in het vormen van canyons, plateaus en dalen langs de breuklijnen.

Over de wereld komen breukgebergten voor in zones van extentie en intracontinentale rift-systemen. Voorbeelden die vaak als breukgebergten worden genoemd zijn de Basin and Range Province in Noord-Amerika en delen van het Oost-Afrikaanse Rift. Langs continentaal-scheurende systemen vinden zich soortgelijke landschappen voor.

De geologie beïnvloedt hydrologie, bodem en biodiversiteit. Grabens vormen vaak regionale reservoirs terwijl hogere blokken microklimaten creëren. Economisch belang komt voort uit mineralen, wateropslag en mogelijke toeristische en landschapswaarde. Breukgebergten brengen ook aardbevingen en aardverschuivingen met zich mee, waardoor beheer en bescherming van kwetsbare landschappen relevant zijn.