Bloedverliesbeperking

Bloedverliesbeperking is een verzamelnaam voor maatregelen en technieken die gericht zijn op het beperken van bloedverlies tijdens medische ingrepen, bij trauma en bij obstetrische complicaties. Het doel is het stabiliseren van de patiënt, het voorkomen van hypovolemische shock en het verminderen van de behoefte aan bloedtransfusies en weefselschade door ischemie.

Toepassingsgebieden omvatten chirurgie, traumazorg, spoedeisende geneeskunde en obstetrie. De aanpak is afhankelijk van de oorzaak en de locatie van het bloedverlies en vereist snelle beoordeling en samenwerking van het zorgteam.

Mogelijke maatregelen zijn directe druk op de open wond en elevatie, het inzetten van tourniquets bij bloedingen uit ledematen, en chirurgische technieken zoals hechting, ligatuur en hemostatische middelen. Lokale hemostatische materialen (bijv. fibrine, cellulose- of gelatinestoffen) en systemische middelen zoals tranexaminezuur kunnen bloedingsneiging verminderen. In de operatie wordt soms gecontroleerde hypotensie toegepast en kunnen elektrochirurgie of lasertechnieken bloedverlies beperken. Preoperatieve planning en bloedverliesmonitoring spelen ook een rol.

Risico's bestaan uit weefselschade bij onjuist gebruik van tourniquets of langdurige compressie, ischemie en mogelijke reacties op hemostatica. Een onvoldoende bloedingscontrole kan leiden tot shock en orgaanfalen.

Evidence toont dat effectieve bloedverliesbeperking samenhangt met minder bloedtransfusies, kortere ziekenhuisopnames en betere uitkomsten bij zowel trauma als chirurgie. De juiste aanpak hangt af van de context en vereist getraind personeel, protocollen en continue evaluatie.