Bladoppervlakte

Bladoppervlakte is de oppervlakte van een blad, doorgaans de planimetrische (projected) oppervlakte van de lamina. Het wordt meestal uitgedrukt in vierkante centimeters (cm^2) of vierkante meters (m^2). Bladoppervlakte is een belangrijke eigenschap in plantfysiologie en ecologie omdat zij mede bepaalt hoeveel licht een blad kan opvangen, de fotosynthetische capaciteit en de verdamping via transpiratie.

Meetmethoden variëren van destructief tot niet-destructief. Destructieve methoden omvatten het afmetingen meten met een planimeter of via digitale beeldanalyse na het scannen of fotograferen van het blad. Niet-destructieve methoden maken gebruik van bladoppervlakte meters die optisch de oppervlakte bepalen, vaak met een draagbaar apparaat. Voor canopy-onderzoek is de Leaf Area Index (LAI) een verwante maat: de totale bladoppervlakte per grondoppervlakte, uitgedrukt als m^2 blad per m^2 aarde (een dimensionale maat, maar meestal weergegeven als m^2 m^-2).

Gerelateerde concepten zijn onder andere SLA (specific leaf area), uitgedrukt in m^2 blad per gram droog gewicht, en LMA (dry mass per m^2 blad). Deze indices worden gebruikt in modellen voor fotosynthese, koolstofbalans en watergebruik.

Toepassingen en belang: bladoppervlakte is cruciaal voor het begrijpen van plantengroei, de efficiëntie van lichtgebruik, en het beheer van gewassen en bossystemen. De meting kan variëren per soort, ontwikkelingsstadium en omgevingsfactoren zoals lichtintensiteit, vocht, voedingsstoffen en temperatuur.

Variatie en determinanten: bladoppervlakte varieert sterk tussen soorten en intra-species met leeftijd en seizoen. Nieuwe bladeren hebben vaak een grotere oppervlakte dan oudere, terwijl milieuomstandigheden de grootte en vorm van bladeren kunnen beïnvloeden.