Benedictijnse

Benedictijnse is een adjectief dat verwijst naar Benedictijnen of naar zaken die verband houden met de Orde van Benedictijnen, een katholieke kloosterorde die haar oorsprong vindt in de heilige Benedictus van Nursia. De Benedictijnen volgen de Regel van Benedictus, een ordesregel uit de 6e eeuw die een levenswijze van gebed en werk het centrale doel maakt.

De basis van het Benedictijnse leven is de Regel, met drie gelofte: stabiliteit in het kloosterleven, de belijdenis van een voortdurende bekering, en gehoorzaamheid aan de abt of abdis en de gemeenschap. Deze structuur bevordert een eenvoudiger, gebalanceerd bestaan en een duidelijke organisatie van dag en liturgie. Benedictijnse kloosters hebben doorgaans een monotone dagelijkse cyclus van werk, gebed en studie.

Benedictijnen vormen een federatie van zelfstandige kloosters die onderling verbonden zijn door de Benedictijnse confederatie. Monniken en nonnen wonen in gemeenschappen en dragen bij aan onderwijs, wetenschap, culturele erfgoed en pastoralwerk. Benedictijnse kloosters zijn historisch bekend als centra van hospitium, in scriptoria, onderwijs en landbouw, met een sterke traditie van kloosterlijke kunst en muziek, waaronder het Gregorianisch gezang.

In de moderne tijd blijven Benedictijnse gemeenschappen actief wereldwijd en in het Nederlandse- en Vlaamse taalgebied. Ze beheren abdijen en gastvertrekken, verrichten liturgische diensten en dragen bij aan de lokale cultuur en educatie. De term Benedictijnse wordt in het Nederlands gebruikt om zaken aan te duiden die met Benedictijnen te maken hebben, zoals Benedictijnse kloosterleven, liturgie of kunst.