Ballastwaterbeheer

Ballastwaterbeheer verwijst naar de procedures en behandelingen die schepen gebruiken om ballastwater te beheren en te behandelen. Ballastwater wordt in ballasttanks opgenomen om stabiliteit en trim te regelen tijdens reizen zonder lading. Bij lozing kan dit water organismen, planten en microben uit andere gebieden meenemen, met risico’s voor inheemse ecosystemen. Ballastwaterbeheer omvat planvorming, behandeling van ballastwater en administratieve procedures zoals registratie en rapportage.

Internationale en nationale regels vormen een belangrijk kader. De International Maritime Organization (IMO) heeft de Ballast Water Management Convention aangenomen om de overdracht van schadelijke waterorganismen te verminderen. Schepen moeten een ballastwaterbeheersplan hebben, een goedgekeurd ballastwaterbeheersysteem (BWMS) installeren en gebruiken, en een ballastwaterregistratieboek bijhouden. Certificering en inspecties door bemonsterde autoriteiten (bootstatencontrole) zorgen voor naleving. Sommige jurisdicties kennen aanvullende eisen.

Technieken en werking van BWMS variëren, maar veel systemen combineren filtratie met desinfectie. Voorbeelden zijn UV-straling, elektro-chlorering of ozonisatie, vaak in meerdere stappen. Deze systemen zijn ontworpen om te voldoen aan de IMO D-2 Performance Standard voor de toegestane hoeveelheid organismen en residuen in geloos ballastwater. Bij gebrek aan een BWMS kan in bepaalde situaties ballastwaterwissel in diep open water een tijdelijke maatregel zijn, hoewel dit minder effectief is dan behandeling.

Praktisch beheer omvat het opletten op onderhoud en kalibratie van BWMS, training van bemanning en regelmatige documentatie. Goed ballastwaterbeheer vermindert het risico op invasieve soorten en beschermt mariene ecosystemen en economische activiteiten zoals visserij en toerisme, tegen extra kosten en operationele uitdagingen.