Antimicrobialabehandeling

Antimicrobialabehandeling verwijst naar het medische gebruik van antimicrobiële middelen om infecties te behandelen. Dit omvat antibiotica, antivirale middelen, antifungale middelen en antiparasitaire middelen. De behandeling kan empirisch starten op basis van vermoedelijke ziekteverwekker en anamnese, waarna deze gericht wordt bijgekomen zodra de aard van de infectie en de gevoeligheden bekend zijn. Ook preventieve toediening, bijvoorbeeld in bepaalde chirurgische procedures of immunocompromitteerde patiënten, valt hieronder.

Bij het kiezen van therapie staan doelstellingen centraal: het Genezen van de infectie, het voorkomen van verergering of complicaties, en het beperken van de verspreiding van ziekteverwekkers. Belangrijke principes zijn onder meer het verzamelen van diagnostische monsters vóór starten van medicatie indien mogelijk, het vermijden van behandeling bij asymptomatische kolonisatie, en het streven naar de meest gerichte (smal spectrum) behandeling zodra dit veilig kan.

Keuze van middel en dosering hangt af van de vermoedelijke of bekende pathogen, de plek en aard van de infectie, farmacokinetische en farmacodynamische kenmerken, en de gezondheidstoestand van de patiënt (nier- leverfunctie, allergieën, zwangerschap, leeftijd). Doel is soms vroege toediening, maar vaak ook snelle overgang van intraveneus naar per os wanneer klinisch stabiel en biologische beschikbaarheid acceptabel is. De behandelduur varieert sterk en wordt zo kort mogelijk gehouden op basis van respons en richtlijnen.

Veiligheid en stewardship vormen kernpunten: regelmatige evaluatie van werkzaamheid en bijwerkingen, correct gebruik bij voorkeur volgens lokale richtlijnen, en herziening om resistentie te beperken. Monitoring omvat klinische respons, laboratoriumwaarden en mogelijke interacties of toxiciteit. Speciale overwegingen gelden voor pediatrie, geriatrie, zwangerschap en multiresistente infecties.