Algenbedden

Algenbedden zijn dicht opeengegroeide onderwaterbegroeiingen van algen, meestal macroalgen zoals bruin-, rood- en groenalgen. Ze komen voor in ondiepe, lichtrijke delen van zeeën en rivieren en hechten aan harde substraten zoals rotsen of kalksteen, maar kunnen ook voorkomen op zand- of modderondergronden. De structuur en dichtheid van algenbedden variëren met lokaal licht, stroming en getij.

Deze bedden vervullen een belangrijke ecologische rol. Ze vormen een primaire productiebron en bieden voedsel, schuilplaatsen en reproductieruimte voor een breed scala aan organismen, van invertebraten tot jonge vissen. Hun complexe structuur helpt bij sedimentbinding, waterkwaliteit en koolstofopslag en draagt bij aan biodiversiteit door habitatcomplexiteit en voedselketenondersteuning.

De samenstelling van algenbedden varieert per regio. In gematigde kustwateren komen zowel kelpachtige als bladvormige algen voor; subtropische wateren bevatten vaak andere rood- en groenalgen. Typische groepen zijn bruinalgen (bijv. Fucus en Laminaria), roodalgen (bijv. Porphyra en Corallina) en groenalgen (bijv. Ulva). Diepte, helderheid, voedingsstoffen en herbivore druk bepalen welke soorten domineren.

Bedreigingen en beheer: algenbedden worden bedreigd door eutrofiëring en vervuiling, die de lichttoegang en waterkwaliteit beïnvloeden, en door mechanische verstoringen zoals bodemboring en trawlnetgebruik. Klimaatverandering kan veranderingen in temperatuur en zuurtijd veroorzaken. Bescherming en herstelmaatregelen omvatten mariene beschermde gebieden, vermindering van nutrientenbelasting, monitoring en, waar mogelijk, hersteldersing zoals transplantatie of het versterken van substraten.

Onderzoek en monitoring: wetenschappers volgen trends in beddendichtheid en soortensamenstelling via veldobservaties, permanente monitoring en, waar mogelijk, remote sensing.