Aardingsaansluiting

Aardingsaansluiting is de verbinding tussen een elektrische installatie en de aarde. Via deze aansluiting wordt de installatie verbonden met een aardelektrode en ontstaat er een lage impedantie terugvoerpad voor foutstromen. Een goede aardingsaansluiting biedt bovendien een stabiel referentiepotentiaal voor metalen delen van de installatie.

Het belangrijkste doel is veiligheid: bij een isolatiefout of defect stroomt de foutstroom via de aardingsdraad naar de aarde, waardoor beveiligingsrelais zoals aardlekbeveiligingen en stroomonderbrekers sneller kunnen uitschakelen. Daarnaast helpt een degelijke aardingsaansluiting bij het beperken van spanningen op blootgestelde delen en draagt het bij aan de werking van overspanningsbeveiliging en equipotentiaalbonding in gebouwen.

Een aardingsinstallatie bevat doorgaans een aardelektrode (bijv. een aardpen, aardplaat of een aardnet) die in de aarde is ingebracht, en een hoofd-aarde (PE) die via een aardingsdraad alle metalen delen van de installatie met elkaar en met de aardelektrode verbindt. Vaak wordt ook bonding gelegd met waterleidingen, gasleidingen en andere metalen onderdelen om een gelijkwaardig potentiaal te garanderen.

Er bestaan verschillende aardingssystemen, zoals TT, TN-S, TN-C-S en IT. In woningbouw komen TT en TN-S veel voor; TN-C-S komt vooral voor in oudere installaties. IT wordt zelden gebruikt in standaard residentiële systemen. De keuze voor een systeem hangt af van lokale regelgeving, de opbouw van de installatie en de gewenste veiligheidsniveaus.

Onderhoud en normen: aardingsinstallaties vallen onder nationale en Europese normen (bijv. NEN 1010 en EN 60364). De aardingsweerstand (RA) moet binnen gespecificeerde grenzen blijven. Regelmatige inspecties, metingen en inspectie van verbindingen en elektroden zijn nodig, bijvoorbeeld na aanpassingen of onderhoud aan de installatie.