zuurstofpartialdruk

Zuurstofpartiële druk, pO2, is de druk die zuurstof uitoefent in een mengsel van gassen. Het geeft aan hoeveel zuurstof als gas is opgelost en bepaalt mede de diffusie van O2 naar vloeistoffen of weefsels. Volgens de wet van Henry is de hoeveelheid opgeloste zuurstof recht evenredig met de pO2 bij een gegeven oplosbaarheid.

In droge aardlucht op zeeniveau bedraagt zuurstof ongeveer 21% van de totale druk, wat neerkomt op een pO2 van ongeveer 21 kPa (ongeveer 160 mmHg). In het menselijk lichaam is pO2 cruciaal voor de overdracht van zuurstof van long naar bloed en van bloed naar weefsels. De pO2 in arterieel bloed ligt normaal rond 10–13 kPa (75–100 mmHg) bij normale ademing; in veneus bloed ligt de pO2 meestal rond 4–5 kPa (30–40 mmHg).

pO2 wordt gewoonlijk gemeten met een arteriële bloedgasmeting (ABG). Pulsmeting via een saturatiemeter meet wel SpO2 (zuurstofsaturatie) maar geeft geen directe pO2-waarde. Klinisch is hypoxie aanwezig bij een arteriële pO2 onder ongeveer 60 mmHg (∼8 kPa). De pO2 kan variëren met hoogte, longventilatie, en de geïnspireerde zuurstofconcentratie (FiO2); bij verhoogde FiO2 kan pO2 toenemen.