zelfopenbaring

Zelfopenbaring verwijst naar het bekendmaken van iets over jezelf of het openleggen van eigen omstandigheden, motieven of gevoelens. De term wordt in het Nederlands in verschillende disciplines gebruikt, waaronder theologie, psychologie en literatuur. In een bredere zin kan het zowel expliciet als impliciet plaatsvinden.

In religieuze tradities verwijst zelfopenbaring vaak naar de openbaring van de goddelijke aard, wil of aanwezigheid aan mensen. Dit kan gebeuren via heilige teksten, profeten, wonderen of persoonlijke geloofservaringen. Verschillende tradities verschillen in de bron en de interpretatie van deze openbaring, en in hoe letterlijk of symbolisch zij wordt opgevat.

In de psychologie en communicatiestudies wordt zelfopenbaring meestal behandeld als zelfonthulling of self-disclosure: het vrijwillig delen van persoonlijke informatie met anderen. De mate van openbaring hangt af van de relatie, sociale normen en doelstellingen en kan bijdragen aan intimiteit en vertrouwen, maar ook risico's brengen zoals kwetsbaarheid of misbruik.

In literatuur en kunsten wordt zelfopenbaring vaak ingezet als narratieve techniek: de auteur of het personage toont zichzelf, emoties en motieven om geloofwaardigheid en betrokkenheid te vergroten.