zeewaterstand

Zeewaterstand, ook wel zeespiegelhoogte genoemd, is de hoogte van het oppervlak van de zee op een specifieke locatie en tijd. In de praktijk wordt de zeewaterstand uitgedrukt ten opzichte van een vast referentieniveau, zodat veranderingen in de tijd kunnen worden gevolgd. In Nederland wordt daarvoor vaak gekeken naar de zeewaterstand ten opzichte van NAP (Normaal Amsterdams Peil).

De zeewaterstand varieert door verschillende factoren. Getijden veroorzaken regelmatige dagelijkse fluctuaties. Daarnaast spelen atmosferische druk en wind een belangrijke rol: bij lage druk en bepaalde windrichtingen kan de zeewaterstand toenemen (het inverse barometer-effect en stormvloeden). Langdurige veranderingen in zeestromen, smeltwater en klimaatverandering leiden ook tot een langetermijnstijging van de zeespiegel.

Meetmethoden: op zee en langs de kust registreren tide gauges de zeewaterstand continu. Daarnaast meten satellietaltimetrie en andere satellietinstrumenten wereldwijd de hoogte van de zee ten opzichte van de geoid. De combinatie van deze meetpunten maakt lokale en wereldwijde trends mogelijk en ondersteunt modellen voor kustbescherming, havendiensten en klimaatonderzoek.

Toepassingen en belang: kennis van de zeewaterstand is essentieel voor scheepvaart, kustontwikkeling, rampenbestrijding en ruimtelijke planning. Veranderende zeewaterstand brengt risico’s met zich mee voor laaggelegen gebieden, infrastructuur en ecosystemen. Daarnaast spelen landopheling en bodemdaling een rol bij de interpretatie van meetresultaten en bij het bepalen van referentieniveaus.